به گزارش شهرآرانیوز، پرویز ثابتی، رئیس اداره کل سوم ساواک (امنیت داخلی)، در سالهای ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ از چهرههای پرنفوذ دستگاه اطلاعاتی حکومت پهلوی بود که در سرکوب مخالفان رژیم خشونتی بیسابقه میورزید. ثابتی با اوجگرفتن آتش انقلاب اسلامی، صبح روز ۹ آبان ۱۳۵۷ با نام مستعار «عالیخانی» تهران را به مقصد لندن ترک کرد.
وی متولد فروردین ۱۳۱۵ در سنگسر سمنان است و اینک ۸۶ سال از عمرش میگذرد. ثابتی تحصیلات ابتدایی را در شهر محل تولدش و تحصیلات متوسطه را در تهران گذراند و وارد دانشگاه تهران شد. با اخذ مدرک رشته حقوق، پس از مدتی بهعنوان تحلیلگر سیاسی در اداره نهم ساواک استخدام و به بولتننویسیهای محرمانه برای رژیم مشغول شد.
او رفتهرفته از مُهرههای اصلی سازمان اطلاعات و امنیت کشور شد و با نوشتن بولتنهای محرمانه و فوقسری، علاوه بر نخستوزیر و رئیس کل ساواک، برای دفتر مخصوص شاه از اوضاع داخلی کشور، تحلیل سیاسی مینوشت. یکی از معروفترین بولتنهایی که برای دفتر مخصوص شاه نوشته بود، دربردارنده نکات جالبی بود:
«مردم ایران برای دمکراسی آمادگی ندارند و اینکه شاه برایشان جذبه دارد و محبوب آنهاست، کافی است. دادن آزادی و درانداختن انتخابات آزاد، دست حکومت را میبندد و کار دست ما خواهد داد... .»
پرویز ثابتی با حضور در تلویزیون ملی ایران بهعنوان «مقام امنیتی» معرفی شد تا ابهت ساواک را به رخ بکشد. این نخستین مرتبه بود که چهره یک مأمور امنیتی جزو رؤسای ساواک از تلویزیون ملی ایران پخش میشد و همین، عامل مهمی در شهرت وی بین افکار عمومی بود.
پرویز ثابتی در سال ۱۳۴۵ به ریاست اداره یکم از اداره کل سوم رسید. سال ۱۳۴۹ معاون دوم اداره کل سوم بود و سال ۱۳۵۲ مسئول اول اداره کل سوم ساواک موسوم به امنیت داخلی شد. اداره کل سوم، جدا از دفتر و بخش مستقل بازجویی، هفت اداره مجزای دیگر را نیز دربرمیگرفت و هرکدام بخشهای عریض و طویل داشت.
پرویز ثابتی مسئول نخست اداره کل سوم ساواک بود و زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری هم از زیرمجموعههای آن بهشمار میرفت. زندانیان بسیاری شکنجههای هولناک و شوک الکتریکی را در آن زندان شهادت دادهاند. شکرالله پاکنژاد، علیاصغر بدیعزادگان، خسرو گلسرخی، چنگیز احمدی، محسن مخملباف، محسن یلفانی، عزت شاهی، مجید معینی (آقا)، ویدا حاجبی، سیمین صالحی، هوشنگ عیسی بیگلو، ناصر رحمانینژاد و... در این مورد سخن گفتهاند.
از نظر شخصیتی امنیتی که از سرسپردگان به رژیم پهلوی است، آتش خشم ملت علیه دستگاه حاکم را باید با خشونت خاموش کرد. این باور پرویز ثابتی بود و در گفتوگوی معروفش با جمشید آموزگار، نخستوزیر وقت، درباره افکار عمومی و نهادهای حقوق بشری گفته بود: «... به جهنم، هرچه میخواهند بگویند... .»
ثابتی معتقد بود در اعتراض به بنگاه خبرپراکنی بیبیسی که به نظر وی وقایع ایران را بزرگنمایی میکرد، باید سفارتخانههای آمریکا و انگلیس بسته شود؛ اما شاه و دیگران نظر وی را بچهگانه تلقی کردند. ثابتی هم عملا خود را کنار کشید. البته پیشتر بنا بر مصلحت روز، ۳۴ نفر از ساواک کنار رفته بودند که یکی از آنان ثابتی بود و سرانجام نیز در آبان همان سال ایران را ترک کرد.
کتاب «در دامگه حادثه» مشروح مصاحبه عرفان قانعیفرد با پرویز ثابتی است که در قالب تاریخ شفاهی منتشر شده است و کتابی با اهمیت از منظر بررسی شرایط دستگاه مخوف امنیتی رژیم پهلوی است. ثابتی در این کتاب ادعاهای فراوانی را مطرح و بسیاری از نکات مستند و مستدل در طول سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران را رد میکند که نگارنده کتاب در پاورقیهای منتشرشده، پاسخ وی را میدهد.
البته ثابتی ادعا کرده است کتاب خاطراتش را در سالهای ابتدایی خروجش از ایران نگاشته است و به این زودی آن را منتشر نخواهد کرد و همه چیز را به زمان پس از مرگش موکول کرده است.
با سقوط رژیم پهلوی و محاکمه و اعدام طیف وسیعی از شکنجهگران رژیم سابق، پرویز ثابتی بهشکلی مخفیانه به زندگیاش در ایالات متحده ادامه داد و آنگونه که بیان شده است، به فعالیتهای اقتصادی و ثبت شرکتی تجاری روی آورده بوده است.
انتشار جدیدترین تصاویر مقام امنیتی سابق حکومت پهلوی در سالروز سقوط رژیم محبوب وی، بار دیگر نشان داد تفکرات ساواکی و ضدمردمی در او وجود دارد و فقط منتظر فرصتی است تا مقابل اراده ملی مردم ایران قرار گیرد.
منابع:
وب سایت تاریخ ایرانی
کتاب «در دامگه حادثه»؛ مصاحبه با پرویز ثابتی